“Ormanda bir ağaç düşmüş. Ama sesini duyacak hiç kimse yokmuş. Gerçekten düşmüş mü ağaç? Yoksa devam mı edeceğiz gözümüzün görmediği şeylerin varlığını inkar etmeye...”

İşte bu soruyu sorarken bulmuş kendini “O”. Sürekli bu soruyu soruyormuş kendine. Sürekli bu soru geçiyormuş aklından. Soruyu sormaktan arta kalan kısacık zamanda da cevabını arıyormuş aklı erdiğince. Ben O’yum, sen O’sun, biz O’yuz. Ama bu bizim hikayemiz değil. Bu onun hikayesi.

Bırakalım da O anlatsın...
Oyun tek kişilik bir sirk edasıyla tek bir oyuncunun, birden çok karakteri aynı kimliğin parçalarıymışçasına en uç noktalarında sergilemesi ve bu karakterlerin seyircisiyle yüzleşmesini konu alıyor. Yüzleşmenin amacı ise seyircinin zihnine bir tohum ekip malum hale gelen soruya cevap bulamamak...

Bir sanatçı, seyirci olmadan var olabilir mi?